Gmina Gorzyce

Wieś jest datowana na koniec XI w. lub początek XII w. Początkowo istniała tam tylko strażnica sandomierskiego grodu, wokół której powstała wieś. Około 1138 roku za przyczyną księcia Henryka Sandomierskiego we wsi została erygowana pierwsza parafia na terenie całej Puszczy Sandomierskiej.
W średniowieczu krzyżowały się tu trzy szlaki handlowe:

• wodny Wisłą z Krakowa do Gdańska,
• wodny Sanem z Krzeszowa oraz Ulanowa do Gorzyc, a następnie Wisłą do Gdańska,
• lądowy z Sandomierza przez Kopki aż do Morza Czarnego.

Ślady tych szańców można spotkać jeszcze w Motyczu Szlacheckim. Na pamiątkę tamtych wydarzeń w Gorzycach jest obecnie ulica Onufrego Zagłoby i ulica Henryka Sienkiewicza.
W 1702 r po bitwie pod Kliszowem na terenie dzisiejszych Gorzyc odbył się tzw. Zjazd sandomierski czyli obrady pospolitego ruszenia województwa małopolskiego. Okolica nasza zaznaczyła się w czasach Księstwa Warszawskiego. Od 12 czerwca do 13 czerwca 1809 r. miała miejsce "bitwa wrzawska" . Wojska polskie liczyły około 7 tysięcy, austriackie około 18 tysięcy ludzi.
Jerzy Skowronek pisze: "w bitwie pod Wrzawami książę Józef Poniatowski dobrze wykorzystał teren i uczestniczył bezpośrednio w walce, mimo to na skutek przewagi wroga doznał porażki i musiał cofnąć się na prawy brzeg Sanu".
Bitwa wrzawska miała być ostatnia batalią, w której dowodził i brał udział wódz naczelny armii polskiej, książę Józef Poniatowski. Funkcję kwatery księcia Pepi i jego sztabu pełnił dworek w Trześni. Jako ciekawostkę należy dodać, iż ordynansem Księcia w tym czasie był szesnastoletni młodzieniec, późniejszy nasz wspaniały komediopisarz – Aleksander Fredro. Miejsce "bitwy wrzawskiej" upamiętnia obelisk wzniesiony w XIX wieku ku czci poległych żołnierzy księcia Józefa Poniatowskiego.
W okresie międzywojennym w ramach budowy Centralnego Okręgu Przemysłowego powstała w Gorzycach prywatna fabryka, której właścicielami byli inżynierowie z Warszawy z zakładów firmy Lilpop, Rau i Loewenstein, Erazm Mieszczański i Tadeusz Jaroszewski. Fabryka produkowała małe odlewy ze stopów aluminium dla przemysłu lotniczego (m.in. piasty kół do samolotów Łoś), naczynia kuchenne i proste narzędzia rolnicze. Fabryka przybrała nazwę "Warszawska Odlewnia Metali Półszlachetnych".
Po drugiej wojnie światowej zakłady znacjonalizowano i stały się Wytwórnią Sprzętu Komunikacyjnego.
W wyniku prywatyzacji w 2001 roku WSK PZL stała się firmą Federal-Mogul.